Last week season 3 started. It’s one of the few TV addictions I suffer from, honestly. But The Voice UK is the best game show I’ve ever seen. The combination of seeing young (and somewhat less young) people perform to chase their dreams in a competition format is appealing. To see creative men and women switch up beautiful songs and make them their own while under pressure to convince audience and a couple of major music stars judging them. To witness the astonishing musical talent this strange island in the North Sea produces time after time… It continues to amaze me! It speaks to the recruiter in me! It appeals to the competitor in me!
Season 1 was good, very good. Season 2 last year got me hooked. Season 3 started just last week and produces two very good songs again… A surprising version of “Get lucky” by this folky young girl behind her harp. And an older women, she even considered herself somewhat over the hill and if you see her entering the stage you probably would tend to agree with her… but then she start singing and you’re reminded that sometimes it’s good to slow things down a notch when she performs “Don’t let me be misunderstood“…
Enjoy my Top 10 list from all seasons below. It will probably change over the next few weeks with hopefully some new discoveries. But those that got kicked from the top 10 will still be available in my “The Voice UK favourites” playlist at YouTube…
In het Engels en andere sporten noemen ze het vaak de MVP, de “most valuable player”. In onze hockey sport hebben we het dan over “de gouden stick”. Je weet wel die populariteitsprijs die enkele weken geleden weer tussen de soep en de patatten werd uitgereikt. Ik heb het er al eerder over gehad via diverse media dat ik geen fan ben van individuele prijzen in een teamsport, dat moge duidelijk zijn. Ook andere vormen van individuele verheerlijking hebben in mijn ogen geen plaats in, ik herhaal, een team(!)sport. Denk daarbij aan de lijstjes met topscorers bijvoorbeeld. Zo ongeveer de domste uitvinding van de media op sportvlak ooit, zij het wel volledig in lijn met de scorebord journalistiek die er meestal mee gepaard gaat.
Natuurlijk heeft een team ook individuele uitblinkers nodig en mag iemand die “er boven uitsteekt” ook bewierookt worden. Ik snap ook dat sport, zelfs teamsport, helden nodig heeft om aandacht te krijgen van de massa… Ook teams hebben sterke individuele spelers nodig om een wedstrijd open te breken of op slot te gooien. Als zo’n speler er op die manier een bepaalde wedstrijd (of meerdere) boven uit steekt zou het fout zijn hem/haar niet te vermelden. Maar de verheerlijking van spelers die al dan niet toevallig het laatste tikje tegen de bal geven waardoor deze over de lijn gaat is mij altijd al een doorn in het oog geweest.
Ik krijg dus ook de kriebels van wedstrijdverslagen (vaak die naam eigenlijk niet waardig) die zich beperken tot “X scoorde in de zoveelste minuut, daarna scoorde Y de gelijkmaker 10 minuten na rust en Z scoorde de winnende treffer 2 minuten voor tijd”. Als dat de enige informatie is waarover men beschikt kan men beter gewoon de scorelijn weergeven zonder er een “verslag” aan te wijden. Als een journalist ter plekke was, verwacht ik eigenlijk dat hij/zij me kan vertellen wat het “verhaal” van de wedstrijd was en als je dan iets van de sport snapt, vertel dan wie het verschil maakte, wie gaf de assists, wie stond telkens heroïsch in de weg van menige aanval, hoe werd het spel opgebouwd of afgebroken… enzovoort… Als je dat doet kan je natuurljk ook vertellen wie er in slaagde de teaminspanning af te ronden met het laatste tikje of schot. Maar om het verslag te beperken tot dat laatste doet een teamsport te kort…
Coaches hebben gelukkig meestal wel meer oog voor de spelers die een ploeg dragen en niet enkel voor de doelpuntenmakers zoals de meeste journalisten en supporters die niet gewend zijn verder te kijken dan hun neus lang is. Daarom als men dan toch prijs stelt op zo’n individuele prijs, kan men best diezelfde coaches gebruiken voor het bepalen van de MVP. Om toch ook enige correctie te kunnen aanbrengen voor die coaches die blind zijn voor de tegenstander en enkel punten zouden geven aan hun eigen spelers zou je dat kunnen aanvullen met punten gegeven door de kapitein van elke ploeg.
Mijn voorstel voor de hervorming van huidige bestaande systemen voor gouden stick zou dan ook zijn:
Coaches geven elke wedstrijd 5 punten aan de beste speler, 3 aan de tweede en 1 aan de derde beste speler van die wedstrijd. Dat mogen dus ook tegenstanders zijn. Dit enkel tijdens de reguliere competitie
Deze punten worden niet na elke wedstrijd gepubliceerd, maar bv slechts 1x per maand zodat ook de coaches niet of minder beïnvloed worden door de tussentijdse stand bij het geven van hun punten.
De kapitein van elke ploeg mag dan na de heenronde en na de terugronde zijn eigen top 3 beste spelers benoemen waarbij geen spelers van zijn eigen ploeg mogen zitten. Zijn top 3 krijgt telkens respectievelijk 15, 10 en 5 punten.
Publiek, noch pers, noch staff van nationale ploegen of bondsbureau geven punten om voor de hand liggende redenen.
Als er dan toch behoefte is aan een individuele prijs in een teamsport, dan lijkt dit me de enige waar nog waarde aan gehecht kan worden.
“Don’t whine, don’t complain and don’t make excuses. Just get out there, and whatever you’re doing, do it to the best of your ability.”
How’s that for an intro… It’s a quote from one of my favorite TED talks…
If you have not yet been introduced to TED, please take the time to get acquainted some time this fall or winter. Take your time for it, there is no rush for once… “he” will still be there in a couple of weeks, months or even years. But he’s a great companion for some of the cold, rainy days that lay ahead… when it’s too cold and wet to go outside and for when you have some time to spare. Because when you take the time for TED you’ll be introduced to some rare pearls of wisdom, pure genious, motivational & inspiring thoughts. He’s got some for all people from all walks of life…
John Wooden was my ticket into the wonderful world of TED.com… I’m passionate about people, communication and sports and he offered me so much of his wisdom accumulated over many decades on these topics in less than 20 minutes. We’ve all shared the experience of patiently listening to older people sharing their thoughts. Usually by the time they’ve finished their first sentence we would have sent out 4 text messages, answered 1 whatsapp, befriended 2 more people at Facebook, retweeted 3 tweets and checked out 7 new instagram pics…. However forget about that during this talk. He might have been in his early nineties during this talk, but if you want to follow his train of thoughts during the next 20 minutes you better fasten your seatbelts and hold on tight…
John Wooden, aka “Coach” , is considered to be the most successful basketball coach, ESPN even named him the best coach ever in any sport. He coached and teached for 40 years (!) at UCLA in the US and taught many generations about the difference between winning and succeeding. Don’t forget to turn on the subtitles if he’s going to fast for you ;)
De man waar ik het nu over heb, Don Tapscott, was voor mij een nobele onbekende maar is een bekende “futurist” . Wat mij vooral raakte was zijn positieve/constructieve blik op alles rondom ons, verfrissend… Misschien is zijn presentatie “Four principles for the open world” die in de vroege zomer van 2012 werd opgenomen voor de meer fanatieke TED volgers al langer bekend, maar ik ontdekte hem pas recent.
Het nieuwe tijdperk van “Networked Intelligence”
In een notendop samengevat komt het er op neer dat hij na de Industriële Revolutie nu opnieuw een revolutionaire wending in onze samenleving ziet voorbijkomen. Wij beleven nu de start van het tijdperk van “Networked Intelligence” en… hij ziet het als een zeer beloftevol tijdperk met veel enthousiasme tegemoet. Dat constructieve positieve denken doet me goed, eerlijk gezegd, in deze barre tijden ;-)
Zijn 4 basis principes voor een Open Wereld zijn:
Collaboration – samenwerking
Transparancy – transparantie
Sharing – delen
Empowerment – het autonoom maken, de macht geven zelfstandig tot keuzes te komen en deze ook na te leven…
Bekijk en beluister vooral zijn presentatie hieronder (je kan ook ondertitels in de taal van je keuze aanzetten desgewenst):
[ted id=1492]
Misschien zegt het jou helemaal niets maar mij wist hij dus te raken met zijn presentatie en gedachtengang. En ik trek het dan ook graag door naar mijn leefwereld…
Enkele citaten die ik er zou willen uitlichten:
“To me, this is not an information age. It’s an age of networked intelligence, it’s an age of vast promise.”
“You think that social media is about hooking up online? For these kids [in the Tunisian Revolution], it was a military tool to defend unarmed people from murderers…. a tool of self defence”
“Institutions are becoming naked, and if you’re going to be naked … fitness is no longer optional. If you’re going to be naked, you better get buff.”
“Leadership… but not one leader!”
“The arc of history is a positive one and it is towards openness”
Maar het belangrijkste wat ik er van wil onthouden zijn dus die 4 basis principes.
1. Collaboration – samenwerking
Talent vind je al lang niet meer enkel binnen je eigen organisatie. Je vindt het ook erbuiten en eigenlijk overal in de gehele wereld. Dus hou op met er naar te handelen alsof je het talent kunt vasthouden in je eigen organisatie. Co-creatie van de tools die je nodig het, samen met je klanten, met je partners en waarom niet met je concullegae is snel een van de krachtigste vormen van samenwerking aan het worden. Al dan niet tijdelijke, virtuele organisaties met specialisten vanuit de hele wereld en wellicht ook buiten je traditionele sector, met behulp van social networking en aanverwante technieken worden meer en meer gemeengoed. Misschien moet je stappen met babysteps om te wennen aan het concept maar organisaties die “collaboration” niet opnemen in hun DNA zijn, als dinosaurussen, ten dode opgeschreven…
2. Transparancy – transparantie
Zijn citaat – “Institutions are becoming naked, and if you’re going to be naked … fitness is no longer optional. If you’re going to be naked, you better get buff.” – geeft krachtig weer waarom transparantie de meest essentiële voorwaarde is in een open wereld. Vertrouwen in de mensen met wie je samenwerkt is kritisch, maar moet ook volledig zijn om er het maximale uit te kunnen halen voor alle betrokkenen. Want of je het nu wilt of niet, de wereld wordt elke seconde meer en meer transparant. Integriteit, naast de waarde van je product of dienst, wordt meer en meer cruciaal want zonder integriteit geen vertrouwen… en zonder vertrouwen geen toekomst!
3. Share – delen
Deze reden is ook een zeer krachtige en bijvoorbeeld de reden dat IMHO de hype van Apple niet lang meer te gaan heeft ondanks hun kwaliteiten. Gesloten systemen zijn van het verleden. Maar hij ziet dergelijk voorbeelden ook in de life sciences industrie en bijvoorbeeld de muziek industrie. Vind de manier om te delen door verder te kijken dan korte termijn succesjes en gewin en de oogst zal veelbelovend zijn. Er zal op een geheel nieuwe manier omgegaan moeten worden met het concept “intellectual property”… voor velen vandaag de dag nog steeds de Heilige Graal. Ik weet niet of het zo snel zal gaan als Tapscott voorspelt (voor eind 2013) maar de bal is aan het rollen en ik zie niet in hoe dit kan worden stopgezet. Met de open source revolutie in de software wereld als voorbeeld… Maar de boodschap is dus duidelijk, zoek niet naar de juridische oplossing om je belangen te vrijwaren, zoek naar het gemeenschappelijk belang dat je groei zal brengen…
4. Empowerment – het delen van de macht
De toenemende vrijheid van informatie (transparantie & delen – weet je nog wel) verandert de hele maatschappij. Vrijheid is de drijfveer voor de open wereld waar we naartoe evolueren. Informatie is macht was en is het credo van het oude tijdperk, maar die informatie komt meer en meer vrij ter beschikking van een heleboel geëngageerde mensen. Tapscott’s visie op dit laatste element zal onze gekende organisatievormen voor bedrijven en instituten drastisch veranderen. Hij verwijst naar het voorbeeld van een variatie op “zwermen” spreeuwen, “murmurations” zoals hij ze noemt als een mogelijke krachtig nieuw model van samenwerking, waar leiderschap wel aanwezig is maar niet in de vorm van 1 leider… Een boeiende gedachte die langzaamaan – maar sneller dan we vermoeden – vorm zal krijgen…
Vertrouwen
Ook de gekende HR patronen zullen zich moeten gaan aanpassen aan een nieuwe wereld waarbij de overkoepelende geïntegreerde HR strategie opnieuw zal moeten leren vormgeven aan de klassieke instroom, doorstroom en uitstroom elementen die vorm geven aan het HR beleid van je bedrijf, instituut of andere vorm van organisatie.
Het worden boeiende tijden zo gauw het vertrouwen in elkaar weer een beetje opleeft…
Met de economie in zwaar weer worden overal de kosten onder de loupe genomen. Terecht vanzelfsprekend… Een logische evolutie is dus ook dat ook de kosten voor recruitment onder druk staan. De headhunters die zich specialiseerden in retained direct search krijgen om die reden vaak te horen dat er geen budget meer is voor hen omdat de open vacatures ingevuld moeten worden door de interne recruiters, middels de klassieke media als eigen website, de gekende jobsites en de heilige graal LinkedIn. Bekend verhaal niet?
Toch blijven er diverse redenen bestaan om toch te kiezen voor de investering in een échte headhunter. De meest essentiële is niet altijd even eenvoudig uit te leggen en bestaat uit twee componenten :
Zoekt u het beste talent op de markt of in de markt?
Wat is de verborgen kost van het niet kiezen voor het beste talent in de markt?
De meest succesvolle bedrijven zullen voor cruciale functies – niet alleen op directieniveau dus – systematisch kiezen voor de externe specialist in direct search, de headhunter!
Zoekt u het beste talent op de markt of in de markt?
Als u een vacature heeft in te vullen waarvoor u niet de juiste man of vrouw reed in huis heeft gaat u noodgedwongen op zoek naar versterking van buiten uit. De gemakkelijkste weg is dan het bekend maken van uw vacature bij die mensen die op zoek zijn naar (nieuw) werk. Vroeger was dat altijd een advertentie in een of andere krant of in de desbetreffende vakpers, tegenwoordig kan je online ook op tal van manieren je vacature bekend maken, gericht op specifieke doelgroepen of naar de massa. Met de klassieke media had je als groot nadeel dat je enkel onder ogen kwam van een klein deel van de potentiële kandidaten, namelijk de actief werk zoekende kandidaat. Met de nieuwe online mogelijkheden, denk aan LinkedIn, heb je al wat meer opties om ook de passief zoekende kandidaat onder ogen te komen.
In het beste geval kom je uiteindelijk uit bij het beste talent dat op de markt was… Meestal echter is dat niet het beste talent in de markt!
Het beste talent in de markt is gewoon aan het werk. Doet graag waar hij of zij goed in is en heeft weinig tot geen oog voor andere uitdagingen. Misschien weet u perfect wie u wil, dan kan u hem/haar gewoon direct benaderen. De realiteit is echter dat dit vaak niet zo voor de hand ligt, zelfs als u weet wat/wie u wil.
De headhunter is meestal de enige weg om het beste talent in de markt te identificeren en te benaderen. Meestal is de ideale kandidaat niet op de markt om voor de hand liggende redenen. Uw headhunter identificeert de markt voor u, contacteert de beste mensen in het vak en zal hen uw propositie niet alleen onder ogen brengen maar ook trachten te verkopen. Ik zal u niets nieuws vertellen dat wat goed is vaak ook iets meer inspanningen kost… maar uiteindelijk de moeite loont. Aan u om te bepalen of u tevreden bent met een goede kandidaat of dat u de lat nog iets hoger legt…
Wat is de verborgen kost van het niet kiezen voor het beste talent in de markt?
Bij veel functies heeft u gewoon iemand nodig die zijn/haar werk goed doet, correct, op tijd en als het ook nog even kan efficiënt. Ook zij hebben hun rol binnen de organisatie maar hun functioneren, een goede of slechte dag/week/maand – zolang ze hun werk maar doen – heeft niet direct impact op de winst of verlies factor.
Anderen, zowel op directie als operationeel niveau, hebben wel een directe impact op uw resultaat. Hun functioneren ziet u (direct) terug in de cijfers, uw marketeers en verkopers, maar ook functies die instaan voor financiën of R&D of productie… Bij deze cruciale functies loont het de moeite u af te vragen of u kan volstaan met het aanwerven van het beste talent “op” de markt of dat u zich de moeite moet getroosten op zoek te gaan naar het beste talent “in” de markt! U kan besparen op de korte termijn kost van uw aanwerving door te kiezen voor het talent op de markt of u kan ervoor kiezen te investeren in de zoektocht naar het beste talent in de markt die u op middellange en lange termijn meer zal opbrengen.
Voor iedere functie weegt u baten en kosten tegen elkaar af en dan is het aan u om te kiezen of de korte termijn kost op dit moment zwaarder door weegt of dat u toch de voorkeur zult geven aan iemand die een grotere bijdrage kan leveren aan uw resultaat. Heeft u de moeite genomen uit te rekenen wat het terugverdien effect zal zijn van de investering in de keuze voor het beste talent in de markt? Dan heeft u ook een beeld wat het u uiteindelijk zal kosten indien u kiest voor de korte termijn besparing…
Kortom, vanzelfsprekend is het in deze tijden – maar eigenlijk altijd – een must om uw uitgaven streng te beoordelen. Maar het selectieproces van uw belangrijkste “resources” – uw “human resources” – verdient op zijn minst een weloverwogen keuze waarbij alle kosten en baten op korte, middellange en lange termijn meegenomen worden…
Bent u zoek naar iemand die impact zal hebben op uw resultaat, denk dan ook even aan deze bekende oude wijsheid zoals de Engelsen het mooi kunnen formuleren : “Don’t be penny wise and pound foolish!”