passie

2014 02 17

Er is niets mis met trots zijn…

Ernst Baart E'pinions, Recruitment epinions, leven, Nederlands, passie, sport, succes, trots, visie

Ik ben gezegend met een optimistische visie op het leven, een klein deeltje via de genen wellicht en een groot deel via de omgeving zoals dat dan gaat. Ik ben ook gezegend met een grote dosis empathie die het me toestaat redelijk gemakkelijk me in te leven in een andere visie dan de mijne. Toch heb ik het vaak lastig met de zeurpieten des levens en de mensen die blij kunnen worden van andermans tegenslagen. Het is een visie op het leven die ik maar niet snap.

We komen het tegen in alle facetten van het leven, maar zoals vaak het geval worden bepaalde emoties iets uitvergroot op het toneel van de sport. Gelukkig heeft de negatieve houding daar veel minder impact op de essentie van het leven dan in andere facetten, tegelijk wordt het (misschien ook juist daardoor) iets zichtbaarder, komt het meer aan de oppervlakte. Een uitloper hiervan, xenofobie, die helaas een hele brede laag van de bevolking geïnfecteerd heeft, is ook wel zichtbaar en veel schadelijker. Maar daar wil ik het vandaag eigenlijk niet eens over hebben. Wat me vandaag verwondert is dat negativisme bij iets redelijk onschuldig als sport.

Waar een klein land groot in kan zijn… 3 sleutelbegrippen: visie, beleid en infrastructuur! #Sochi2014 #TeamNL :) pic.twitter.com/yIBLVEglZd
— Ernst Baart (@ebaart) February 16, 2014

We beleven deze dagen als sportland hoogtij dagen… Ik spreek nu even als de Hollander in mij, de Antwerpenaar is in deze -hoe moeilijk ook- iets stiller. De Olympische Spelen in het “winterse” Sochi zijn op de schaatsbaan een ongekend succes voor het Oranje legioen. Gisteren hadden we, het kleine Nederland, de meeste medailles van iedereen en moet we in het medailleklassement dankzij iets meer goud enkel de Duitsers voor ons dulden. Het langebaan schaatsen of snelschaatsen zoals het in Vlaanderen ook wel genoemd wordt is traditioneel een onderdeel van de Spelen waar we in uitblinken, maar wat we dit jaar laten zien is ongekend. Twee keer eerder al deze Spelen was het hele podium Oranje gekleurd, gisteren deden de Nederlandse vrouwen het op de 1500m schaatsen voor de 3e “clean sweep” nog een stapje beter en werden ze 1, 2, 3… én 4. Elk ander land ter wereld zou hier ongelooflijk trots op zijn, zo niet hier in de Lage Landen…

Mensen die, je kan haast niet anders denken, zelf geen leven moeten hebben, schrijven lezersbrieven naar de kranten om zich te beklagen over een enthousiaste koning die voor zijn landgenoten supportert… Niet waardig genoeg zogenaamd. Bullshit!!!
Journalisten vinden het nodig de prestaties van onze sporthelden te kleineren door te zeggen dat als wij zoveel medailles winnen in dat schaatsen het eigenlijk geen Olympische sport zou mogen zijn. Bullshit!!!

Succes komt nooit zo maar aanwaaien. Als ons Nederland het nu zo uitzonderlijk goed doet in deze sport komt dat door keuzes gemaakt in het verleden door instanties en individuen. Visie, beleid en infrastructuur zijn de drie peilers die nodig zijn om individuen of teams te laten excelleren in hun sport. De individuen zelf moeten tal van lastige keuzes maken in hun leven om tot dit niveau te groeien. Laten we daar nu eens respect voor hebben… Ook voor die sporters die het ondanks even moedige keuzes misschien net niet gehaald hebben dat podium, maar wel hun uiterste best gedaan hebben. Er zijn veel mensen die hier een voorbeeld aan zouden mogen nemen. Sporters uit de verwende sporten zoals voetbal waar middelmatige sporters belachelijke sommen betaald worden…. En zeurpieten in het algemeen. Heb respect voor mensen die moeilijke keuzes maken, hard werken om hun doel te bereiken, die zich niet druk maken over het grijze leventje van anderen, maar zelf kleur geven aan hun eigen leven en hun omgeving.

Laat ons gewoon ook eens trots zijn!

2013 03 31

The Voice UK… Wow!

Ernst Baart E'pinions media, muziek, Nederlands, passie, TV

Ik beschouwde me zelf nooit als het type fan van programma’s als The Voice. Maar toen vorig jaar bleek dat er in de eerste Vlaamse versie een zekere Tanguy meedeed, keek ik af en toe en zijn succes sleepte me als het ware mee en ik werd alsnog een fan. Tanguy speelde vroeger in het hockeyteam van mijn jongste zoon en kruiste dus iedere week mijn pad in zijn jonge prepuberale en puberale jaren. Zijn “I need a dollar” raakte niet alleen bij mij een snaar want hij mocht verder, maar ook enkele andere ontluikende talenten in datzelfde programma wisten mij te verrassen.
Het tweede seizoen van The Voice van Vlaanderen bracht weer iemand uit onze omgeving, Kaat, waardoor mijn dochter het als vriendin van ook eens achter de schermen mocht meemaken tijdens de battles. Tussendoor had ik via YouTube ook eens gekeken naar The Voice uit andere landen. Sommige tenenkrullend slecht, andere verrassend goed.
Het eerste seizoen van The Voice UK wist mij het meeste te raken met artiesten als Vince Kidd, Becky Hill, Jaz Ellington of Tyler James… Waaraan het ligt weet ik niet maar dat land brengt uitzonderlijke zangers en muzikaal talent voort en de Engelse versie heeft ook verreweg de leukste “coaches” met mooie TV momenten als resultaat.

Dus toen afgelopen zaterdag het tweede seizoen van The Voice UK begon wou ik dat niet missen. Met een staaltje goede marketing erachter was de allereerste wannabe zanger van het nieuwe seizoen direct raak. Welshman Ash Morgan is zo’n typisch voorbeeld die enkel in deze formule zijn kans krijgt. Hij ziet er niet uit maar heeft een stem (en een lijf) als een klok, een goed hart en humor… en vanaf de eerste kandidaat ben ik verkocht. Maar ook de rest van die eerste show wist mijn verwachtingen feilloos in te lossen! Wat te denken van de enigszins aparte Katie Benbow of de blinde Ierse engel Andrea Begly…
Check it out !

PS: Ben je nieuwsgierig naar die andere namen die ik hierboven noemde, klik dan telkens op hun respectievelijke naam en je ziet een van hun uitvoeringen.

2013 03 15

Antwerp Bears?

Ernst Baart E'pinions Antwerpen, epinions, Nederlands, passie, sport, teamsport, visie, voetbal

Voetbal is en blijft voor mij een aparte sport… met veel pro’s & veel, heel veel contra’s. Ik erger me aan een haast onuitroeibaar conservatisme bij de bestuurders, domme regels die nooit in vraag gesteld mogen worden, de traagheid van het spel, het gebrek aan tactisch inzicht, gebrek aan respect voor de eigen spelregels, de comedia del’arte en zo kan ik nog wel even doorgaan. Soms bewijst een uitzonderlijke wedstrijd of speler mijn ongelijk, zo kon ik eerder deze week weer ouderwets genieten van Barcelona en Messi.

Maar wat mij toch iedere keer weer blijft aantrekken in deze sport is de beleving op de tribunes tussen al die andere halfgare supporters. De ambiance in zo’n stadion is uniek! Komt daar nog bovenop dat ik het geluk heb te wonen in de mooiste stad van de wereld, ‘t Stad of Antwârpe zoals de onsterfelijke Stangers het bezongen. Bij mijn geboorte in het Hollandse Hilversum kreeg ik Ajax-genen mee en had ik het geluk dat mijn eerste voetbalherinneringen ingekleurd werden door het fenomeen Johan Cruijff. Maar als jonge snaak verhuisde ik met mijn ouders naar het centrum van de wereld – Antwerpen – en mijn vaders eerste kantoor lag op een steenworp van de Bosuil. Onder leiding van de legendarische Guy Thys speelde Antwerp toen aan de top van het vaderlandse voetbal en ik zag die spelers net buiten het stadium voorbij joggen en was verkocht: Antwerp was mijn nieuwe club en is dat vandaag de dag nog.

Voetbal, zoals de meeste sporten, leeft ook op bij de gratie van tegenstander. Ajax heeft Feyenoord, Antwerp heeft Beerschot. Maar Ajax en Feyenoord hebben het geluk gehad dat ze beide heel hun bestaan elkaar konden bekampen op het hoogste niveau. Een luxe die zowel de ratten van Beerschot als de rood-witte honden al lang niet meer kennen… en dan verwatert een en ander en sluipt het verval er in. Slecht bestuur heeft hier ook bij geholpen vanzelfsprekend… Zelfs de grootste Antwerpse smoel moet vandaag bekennen dat het niet meer is “gelijk het was”… Beerschot staat vandaag op het randje van een tweede faillisement en hoe Antwerp er in geslaagd is om dat steeds/nog te vermijden mag gerust een mirakel genoemd worden.

Alhoewel de meest rabiate supporters het zullen blijven ontkennen lijkt het er op dat de slimme keuze is 1 club te maken van beide Antwerpse bastions en de nieuwe “vijand” buiten onze Stad te zoeken. Een verenigd in plaats van het huidige verdeelde voetbalfront in Antwerpen moet in staat zijn niet alleen nationaal maar ook internationaal hoge toppen te scheren en eindelijk een echte grote sponsor te verleiden tot een structureel lange termijn project. Liefst natuurlijk een sponsor met Antwerpse roots, denk aan de Port of Antwerp of de diamantsector bijvoorbeeld…
Natuurlijk zal het pijn doen een deel van het verleden los te moeten laten bij een fusie, natuurlijk zullen er gevoelige keuzes gemaakt moeten worden en waarschijnlijk zal een deel zich er nooit mee kunnen verzoenen. Toch lijkt het er meer en meer op dat het de enige juiste keuze is wil het voetbal als topsport in onze Stad niet alleen overleven maar ook weer hoge toppen scheren…
Een leuk initiatief werd recent gelanceerd door een van mijn vrienden waarbij een poging ondernomen wordt elementen van beide clubs mee te nemen: het stamnummer 1 en de Antwerpse kleuren rood & wit vanuit Deurne noord, de beer en het nieuwe stadion op ‘t Zuid voor die van ‘t Kiel. Ik heb geen idee of zijn idee van de Antwerp Bears (www.antwerpbears.be) een kans van slagen heeft, noch kan ik iets zinnigs vertellen over toekomstperspectieven van eventuele andere fusie projecten. Maar het lijk me wel overduidelijk en in de sterren geschreven dat er iets zal moeten gebeuren om het tij te keren. Wie staat er op?

2013 03 12

De wereldwijde economische crisis helpt de wereld meer open worden

Ernst Baart E'pinions, Recruitment collaboration, delen, empowerment, epinions, inspiration, Nederlands, online, passie, recruitment, samenwerking, sharing, talent, transparancy, transparantie, visie

Afgelopen zomer kwam er weer zo’n TED Talk online die het fenomeen TED groot gemaakt hebben. Een korte presentatie van de typische 18 minuten waarin zoveel zinnigs onder woorden gebracht wordt dat je het opnieuw en opnieuw wil beluisteren. Mijn allereerste TED talk met die beleving kwam van de legendarische basketball coach John Wooden met “The difference between winning and success”. Maar ook de inspirerende speech van Steve Jobs op Stanford University “How to live before you die” zit in die categorie.

De man waar ik het nu over heb, Don Tapscott, was voor mij een nobele onbekende maar is een bekende “futurist” . Wat mij vooral raakte was zijn positieve/constructieve blik op alles rondom ons, verfrissend… Misschien is zijn presentatie “Four principles for the open world” die in de vroege zomer van 2012 werd opgenomen voor de meer fanatieke TED volgers al langer bekend, maar ik ontdekte hem pas recent.

Het nieuwe tijdperk van “Networked Intelligence”

In een notendop samengevat komt het er op neer dat hij na de Industriële Revolutie nu opnieuw een revolutionaire wending in onze samenleving ziet voorbijkomen. Wij beleven nu de start van het tijdperk van “Networked Intelligence” en… hij ziet het als een zeer beloftevol tijdperk met veel enthousiasme tegemoet. Dat constructieve positieve denken doet me goed, eerlijk gezegd, in deze barre tijden ;-)

Zijn 4 basis principes voor een Open Wereld zijn:

Collaboration – samenwerking
Transparancy – transparantie
Sharing – delen
Empowerment – het autonoom maken, de macht geven zelfstandig tot keuzes te komen en deze ook na te leven…

Bekijk en beluister vooral zijn presentatie hieronder (je kan ook ondertitels in de taal van je keuze aanzetten desgewenst):

[ted id=1492]

Misschien zegt het jou helemaal niets maar mij wist hij dus te raken met zijn presentatie en gedachtengang. En ik trek het dan ook graag door naar mijn leefwereld…
Enkele citaten die ik er zou willen uitlichten:

“To me, this is not an information age. It’s an age of networked intelligence, it’s an age of vast promise.”
“You think that social media is about hooking up online? For these kids [in the Tunisian Revolution], it was a military tool to defend unarmed people from murderers…. a tool of self defence”
“Institutions are becoming naked, and if you’re going to be naked … fitness is no longer optional. If you’re going to be naked, you better get buff.”
“Leadership… but not one leader!”
“The arc of history is a positive one and it is towards openness”

Maar het belangrijkste wat ik er van wil onthouden zijn dus die 4 basis principes.

1. Collaboration – samenwerking

Talent vind je al lang niet meer enkel binnen je eigen organisatie. Je vindt het ook erbuiten en eigenlijk overal in de gehele wereld. Dus hou op met er naar te handelen alsof je het talent kunt vasthouden in je eigen organisatie. Co-creatie van de tools die je nodig het, samen met je klanten, met je partners en waarom niet met je concullegae is snel een van de krachtigste vormen van samenwerking aan het worden. Al dan niet tijdelijke, virtuele organisaties met specialisten vanuit de hele wereld en wellicht ook buiten je traditionele sector, met behulp van social networking en aanverwante technieken worden meer en meer gemeengoed. Misschien moet je stappen met babysteps om te wennen aan het concept maar organisaties die “collaboration” niet opnemen in hun DNA zijn, als dinosaurussen, ten dode opgeschreven…

2. Transparancy – transparantie

Zijn citaat – “Institutions are becoming naked, and if you’re going to be naked … fitness is no longer optional. If you’re going to be naked, you better get buff.” – geeft krachtig weer waarom transparantie de meest essentiële voorwaarde is in een open wereld. Vertrouwen in de mensen met wie je samenwerkt is kritisch, maar moet ook volledig zijn om er het maximale uit te kunnen halen voor alle betrokkenen. Want of je het nu wilt of niet, de wereld wordt elke seconde meer en meer transparant. Integriteit, naast de waarde van je product of dienst, wordt meer en meer cruciaal want zonder integriteit geen vertrouwen… en zonder vertrouwen geen toekomst!

3. Share – delen

Deze reden is ook een zeer krachtige en bijvoorbeeld de reden dat IMHO de hype van Apple niet lang meer te gaan heeft ondanks hun kwaliteiten. Gesloten systemen zijn van het verleden. Maar hij ziet dergelijk voorbeelden ook in de life sciences industrie en bijvoorbeeld de muziek industrie. Vind de manier om te delen door verder te kijken dan korte termijn succesjes en gewin en de oogst zal veelbelovend zijn. Er zal op een geheel nieuwe manier omgegaan moeten worden met het concept “intellectual property”… voor velen vandaag de dag nog steeds de Heilige Graal. Ik weet niet of het zo snel zal gaan als Tapscott voorspelt (voor eind 2013) maar de bal is aan het rollen en ik zie niet in hoe dit kan worden stopgezet. Met de open source revolutie in de software wereld als voorbeeld… Maar de boodschap is dus duidelijk, zoek niet naar de juridische oplossing om je belangen te vrijwaren, zoek naar het gemeenschappelijk belang dat je groei zal brengen…

4. Empowerment – het delen van de macht

De toenemende vrijheid van informatie (transparantie & delen – weet je nog wel) verandert de hele maatschappij. Vrijheid is de drijfveer voor de open wereld waar we naartoe evolueren. Informatie is macht was en is het credo van het oude tijdperk, maar die informatie komt meer en meer vrij ter beschikking van een heleboel geëngageerde mensen. Tapscott’s visie op dit laatste element zal onze gekende organisatievormen voor bedrijven en instituten drastisch veranderen. Hij verwijst naar het voorbeeld van een variatie op “zwermen” spreeuwen, “murmurations” zoals hij ze noemt als een mogelijke krachtig nieuw model van samenwerking, waar leiderschap wel aanwezig is maar niet in de vorm van 1 leider… Een boeiende gedachte die langzaamaan – maar sneller dan we vermoeden – vorm zal krijgen…

Vertrouwen

Ook de gekende HR patronen zullen zich moeten gaan aanpassen aan een nieuwe wereld waarbij de overkoepelende geïntegreerde HR strategie opnieuw zal moeten leren vormgeven aan de klassieke instroom, doorstroom en uitstroom elementen die vorm geven aan het HR beleid van je bedrijf, instituut of andere vorm van organisatie.

Het worden boeiende tijden zo gauw het vertrouwen in elkaar weer een beetje opleeft…

2013 01 13

Visie & passie maken de sport

Ernst Baart E'pinions epinions, hockey, Nederlands, organisatie, passie, sport, teamsport, visie

Belgen en teamsport… Ik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat het toch een beetje een verstandshuwelijk blijft. ‘t Is niet dat het niet werkt, maar de passie is toch ver te zoeken…

Enkele weken geleden werden de Red Lions, de Belgische nationale hockeyploeg bij de heren, de ploeg van het jaar op het jaarlijkse sportgala. Voor de eerste keer dat mijn sport, hockey, in de prijzen valt in mijn tweede vaderland. Een belangrijk verschil met het vergelijkbare sportgala in Nederland is het merkwaardige feit dat in België de prijzen worden verkozen door de zogenaamde vakjournalisten waar dit in Nederland gebeurd door de collega sporters. Vraag iedere topsporter waar ze meer waarde aan zouden hechten….

Maar teamsport is altijd al het ondergeschoven kindje geweest in België. Nog nooit werd bij mijn weten in een volwaardige teamsport door een Belgisch team het allerhoogste bereikt. Nog nooit Olympisch goud, nog nooit een WK titel of zelfs amper hier en daar misschien in een ver verleden een EK titel… Bij de jeugd wordt de laatste jaren enige progressie geboekt met onder andere enkele Europese titels in het hockey bij de jongens. Ook dit jaar was een vijfde plek op de Olympische Spelen voldoende om met ruime voorsprong de beste sportploeg in België te zijn. Niet dat ik hier geen respect voor heb, integendeel… De vooruitgang die het Belgische herenhockey heeft gemaakt sinds 2004 is meer dan respectabel en daar doe ik mijn hoedje voor af. Visie & passie zijn echter de elementen die ontbreken opdat België zich ook in teamverband een topsportland kan noemen!