Antwerpen

Voetbal is en blijft voor mij een aparte sport… met veel pro’s & veel, heel veel contra’s. Ik erger me aan een haast onuitroeibaar conservatisme bij de bestuurders, domme regels die nooit in vraag gesteld mogen worden, de traagheid van het spel, het gebrek aan tactisch inzicht, gebrek aan respect voor de eigen spelregels, de comedia del’arte en zo kan ik nog wel even doorgaan. Soms bewijst een uitzonderlijke wedstrijd of speler mijn ongelijk, zo kon ik eerder deze week weer ouderwets genieten van Barcelona en Messi.

Maar wat mij toch iedere keer weer blijft aantrekken in deze sport is de beleving op de tribunes tussen al die andere halfgare supporters. De ambiance in zo’n stadion is uniek! Komt daar nog bovenop dat ik het geluk heb te wonen in de mooiste stad van de wereld, ‘t Stad of Antwârpe zoals de onsterfelijke Stangers het bezongen. Bij mijn geboorte in het Hollandse Hilversum kreeg ik Ajax-genen mee en had ik het geluk dat mijn eerste voetbalherinneringen ingekleurd werden door het fenomeen Johan Cruijff. Maar als jonge snaak verhuisde ik met mijn ouders naar het centrum van de wereld – Antwerpen – en mijn vaders eerste kantoor lag op een steenworp van de Bosuil. Onder leiding van de legendarische Guy Thys speelde Antwerp toen aan de top van het vaderlandse voetbal en ik zag die spelers net buiten het stadium voorbij joggen en was verkocht: Antwerp was mijn nieuwe club en is dat vandaag de dag nog.

Voetbal, zoals de meeste sporten, leeft ook op bij de gratie van tegenstander. Ajax heeft Feyenoord, Antwerp heeft Beerschot. Maar Ajax en Feyenoord hebben het geluk gehad dat ze beide heel hun bestaan elkaar konden bekampen op het hoogste niveau. Een luxe die zowel de ratten van Beerschot als de rood-witte honden al lang niet meer kennen… en dan verwatert een en ander en sluipt het verval er in. Slecht bestuur heeft hier ook bij geholpen vanzelfsprekend… Zelfs de grootste Antwerpse smoel moet vandaag bekennen dat het niet meer is “gelijk het was”… Beerschot staat vandaag op het randje van een tweede faillisement en hoe Antwerp er in geslaagd is om dat steeds/nog te vermijden mag gerust een mirakel genoemd worden.

Alhoewel de meest rabiate supporters het zullen blijven ontkennen lijkt het er op dat de slimme keuze is 1 club te maken van beide Antwerpse bastions en de nieuwe “vijand” buiten onze Stad te zoeken. Een verenigd in plaats van het huidige verdeelde voetbalfront in Antwerpen moet in staat zijn niet alleen nationaal maar ook internationaal hoge toppen te scheren en eindelijk een echte grote sponsor te verleiden tot een structureel lange termijn project. Liefst natuurlijk een sponsor met Antwerpse roots, denk aan de Port of Antwerp of de diamantsector bijvoorbeeld…
Natuurlijk zal het pijn doen een deel van het verleden los te moeten laten bij een fusie, natuurlijk zullen er gevoelige keuzes gemaakt moeten worden en waarschijnlijk zal een deel zich er nooit mee kunnen verzoenen. Toch lijkt het er meer en meer op dat het de enige juiste keuze is wil het voetbal als topsport in onze Stad niet alleen overleven maar ook weer hoge toppen scheren…
Een leuk initiatief werd recent gelanceerd door een van mijn vrienden waarbij een poging ondernomen wordt elementen van beide clubs mee te nemen: het stamnummer 1 en de Antwerpse kleuren rood & wit vanuit Deurne noord, de beer en het nieuwe stadion op ‘t Zuid voor die van ‘t Kiel. Ik heb geen idee of zijn idee van de Antwerp Bears (www.antwerpbears.be) een kans van slagen heeft, noch kan ik iets zinnigs vertellen over toekomstperspectieven van eventuele andere fusie projecten. Maar het lijk me wel overduidelijk en in de sterren geschreven dat er iets zal moeten gebeuren om het tij te keren. Wie staat er op?